Geloof het of niet, ik heb maar liefst ruim 10 jaar (!) gerookt. Ik vind het verschrikkelijk om uit te spreken, maar het is wel waar. Wat begon met een paar sigaretjes in de week stiekem in het fietsenhok op school werd al snel een aardige verslaving. Ondanks dat ik tijdens al die jaren altijd het gevoel had dat het wel meeviel natuurlijk. De afkickverschijnselen waren real: levensecht dromen en badend in het zweet wakker worden. Niet leuk om over te praten, maar wel belangrijk, dus deze ervaring deel ik graag met jullie.
Verslaafder dan je denkt
Voor mijn gevoel ben ik dus nooit een verstokte roker geweest. Ik kon makkelijk een dagje niet roken, of heel weinig als ik bijvoorbeeld een weekje met mijn ouders op vakantie ging. Goed om te weten: zij hebben echt een gruwelijke hekel aan roken en dan met name mijn vader. Hij heeft er zelfs voor gezorgd dat mijn moeder binnen een maand gestopt was toen ze hem leerde kennen. Hij brak simpelweg al haar sigaretten door die ze opstak en spoelde ze door de wasbak.
Als ik er achteraf op terugkijk, merk je toch dat er op de niet-rook momenten stiekem veel onrust en stress was in mijn hoofd en lijf. Dat had sowieso te maken met het feit dat ik niet kon roken. Ondanks dat ik ‘niet heel verslaafd was’, ben je wel erg gewend om op bepaalde momenten of gelegenheden te roken. Toen ik nog bij mijn ouders woonde, rookte ik gerust heel de dag niet, maar zodra ik me op stond te maken en wist dat ik binnen 10 minuten op de fiets zou stappen richting de kroeg, snakte ik ernaar. Ik kon de sigaret bij wijze van spreken al proeven. Op dat moment ervaar je dat niet perse als vervelend, maar achteraf merk je dat je veel meer rust hebt. Je leeft niet meer naar je rookpauzes toe en raffelt niks af. Zoals ik al zei, in die 10 jaar ben ik me daar nooit bewust van geweest, maar achteraf merk ik echt het verschil.
Verschillende manieren om te stoppen
Hoe ben je dan in godsnaam gestopt hoor ik je denken. Heel simpel: door er niet te veel waarde aan te hechten of over na te denken en het gewoon eens ‘even’ te proberen. Deze ervaring heb ik al eerder gehad met pescetariër worden. Ik had met mezelf afgesproken dat ik af en toe biologisch vlees mocht eten, maar het zo lang mogelijk zou proberen vol te houden om helemaal geen vlees te eten. Zie hier, zes jaar verder and still going strong! Datzelfde trucje ging ik mezelf aanleren met niet roken. Inmiddels 9 maanden verder, voel ik mezelf nog steeds geen niet-roker, maar meer een roker die het al heel lang niet gedaan heeft. Of dat gevoel ooit komt, of dat ik ooit toch nog een peuk opsteek? Ik weet het niet en mijn tactiek is dus om daar vooral ook niet over na te denken. Andere manieren van stoppen zijn natuurlijk nicotine pleisters, of elektrische varianten waarbij je een E-liquid rookt. Deze bestaan met en zonder nicotine en zelfs in allerlei lekkere smaakjes. Kies je voor nicotine, zal die verslaving niet verdwijnen, maar je kunt dit natuurlijk wel steeds verder afbouwen.
Zou jij een E sigaret kopen, of ben je team ‘eigen kracht’? Ik ben van mening dat er geen verkeerde manier is om te stoppen. Alle manieren om van deze rotgewoonte af te komen zijn altijd positiever dan ermee doorgaan. Uiteindelijk is elke verslaving vervelend, of het nu koffie is, roken of zelfs té gezond eten. Het probleem is namelijk dat je het niet doet omdat je het wil, maar omdat je lichaam roept dat het moet. Kijk dus ook bij deze vorm van roken uit dat een relax momentje voor jezelf geen gewoonte wordt waar je niet van afkomt!
